Aşk Çıplak.. Şiiri - Meral Adak

Aşk Çıplak

Soyunuyor şatafatlı entarisini aşk
Anadan üryan şimdi tüm duygular
Açılan her parçadan bir yabancı bakıyor
Sıradanlaşıyor sevgilinin mihr-i mah sureti
Çıplak kalıyor AŞK

Siliniyor taş duvarlar üzerinden gölgeler
Gün doğuyor, gün batıyor, hayaller ölüyor
Uzaklaşıyor kuş ötüşleri/ göç başlıyor
Tek renge dönüşüyor onca renk cümbüşü?
Yürekten gidiyor AŞK

Sırıtıyor o canım gamzeli gülüşler
Gözlerdeki yıldızlar bir bir sönüyor
Can yakıyor cam kırığı anılar
Ayazda kalmış gibi yürek
Oysa temmuz hüküm sürüyor
Nasılda üşüyor AŞK

Yarım kalmış bir lokma özleminde yaşanmışlıklar
Avutmuyor cepte unutulmuş son kırıntılar
Aşktan geriye kalan her şey havai fişek misali
Her bir parçası ayrı bir yere düşüyor/ sönüyor
Un ufak dağılıyor AŞK

Garip bir hüzün var gecede
Gece asi bir direnişçi
Ay bulutlarda seyr-ü sefa da
Güneş ısrarcı doğmamak ta, muannit
Kızıllığında kan var şafağın
Sırtından vuruluyor AŞK

İki gözün kıyısındayken kâinat
Kanat çırpardı geceye ateş böcekleri
Aydınlanırdı karanlıklar yarasalara inat
Şimdi soğuk duvarlarda ölü kelebek fosilleri
Yas tutuyor AŞK

Hüzüngah makamında şimdi bütün şarkılar
Leb de dil tutsak, terennüm edemiyor
Söylenen her söz manidar/
Savunmalar öfkeli/aşkın sen hali
Hani balçıkla sıvanmaz ya güneş
İnadına susuyor AŞK

Bir ömür harcanıyorken bir gülüşe
Yürek hep en güvenli dalışta vurgun yiyor
Sevdalar neden bir nefeste bitmiyor?
Ne den onca can çekişmeler?
Nasılsa her aşkla yeniden ölüyor AŞK..