Aşk çıksın ayyuka 5 Şiiri - Özay Sağlam

1002
AŞK ÇIKSIN AYYUKA 5
Bir eviniz vardı göl kıyısında diğer adı deniz
Beyaz
Tenine benzer

Ufak tefek endamına endeksli
Çıtı pıtı

Balkonu uzatmış ayaklarını her hâlükarda suya
Pencereleri özlem renginde
Yüreğim peşinde
Tepesi hep rüzgârlarda asi kestane kelebek saçların

Ve sen
Sen
Pandora
Bir amazonî dişi bir Helen
Bir Hera

Ve ben bir ada Akdamar tam karşında

Bir elim uzanır gibi beline
Urartu
Bir elim saçlarında Sarpedon

Bir masaldın çocukluğumdan kalma
Çelik çomak oynamalarım bahane

Senin avuçların badem
Yosun yeşili
Senin ellerin
Sütlü
Dudaklarının çikolata tadında

O Analı kızı sen sanırdım
Sana koşar
Sende kayardım

Dilek kayası seni tutar
Bütün dilek taşlarım bütün adaklarım hep sendeydi

Bir Van kalesi ben olurdum
En ana tanrıça sen
Unina
Ve kız kardeşleri Erina Elia
Oyunlarımı paylaşırdım onlarla

Bir bez bebek Unina’ydı
Bütün kurabiyelerim Erina

Çelik çomağımıysa hep Elia taşırdı

Ve sen
Sana bakmak bir pencere ve bir boşluk
Her penceresi hep sen

Kıyıdan seyrederdin her oyunumu
Hain bir aşka dayayıp da sırtını

Verirdin kendini Van kalesine
Van kalesi kadar yücelirdin gözümde
Yücelirdin gönlümde

En çılgın fırtınalarda bırakırdın şiirlerimi ve beni
En çılgın dalgalarda gölü
Akdamar sen olurdun

Ve de ellerin
Rüzgâr eken ve fırtına biçen

Ah ah

Ah Tamara
Akşama gel
Akşamıma

Rüzgâr ellerimse sen rüzgarın oğlusun
Ben Van kalesiysem
Sen dağların oğlu

Evim ak pak bembeyaz yüreğim gibi
Senin yüreğin kar
Senin yüreğin bir kartal

Kar yesin o kartal
Karda yıkansın
Rüzgârımda uçusun fırtınamda dolansın

Büyümesin o çocuk o çocuk yüreği
Kirlenmesin
Grinin hiçbir tonu uğramasın oraya

Gece gelseydim kapına
Gelir miydin yanıma
Bir antik kupa elinde

Şarap içer
Sütle yıkanır mıydın

Benim bedenim Van gölü hep tuzlu sodalı
Sırrı da çözülmez üstelik bu gölün

Her yüz yılda görülen sensin sendin o sularda
Ve güneş batmaz sen olmazsan o kıyıda

Ay o gölden doğar
Yıldızlar o gölde yüzer

Saman yoluna her gece sen sererdin orada yatağı yorganı
Sen uzanır
Sen yüzerdin

Sevgiden kara yürekler korksun
Van canavarı derler güya adına

O topraklardan
O gölden
Canavarlar çıkmaz

Ak yürekler görür orada seni ve peri yüzünü
Ay kızı
Ay tanrıçası
Gün yüzü gezegenlerin anası güneş

Ve ben bütün yıldızlar sana pervane

Yalanlarsın Olimpos’u
Yalanlarsın Zeus’u
Kimse anlamadı dersin Homeros’u
O tarihin babasıdır
Bense en sütun bacaklı tanrıça
Niye çocukluğun düştü ki peşime

Kara
Kuru
Çirkin bir şey

Okuduğun hep bendim yazdığın hep ben
Şiirin
Ve de türkün

Sevgiden sonrası yalan
Aşktan gerisi boş

Sen yine gel her gün bu kapıya
Gündüzler uzanmasa da elim
Gecelerim hep uzanır sana
Ve de değer eline
Dilim değer diline
Dilin de şiire

Yaz şair yaz
Yaz beni yaz
Aşkı gölde yüzdür
Akdamar’a çıksın aşk

Bağırsın Van kalesinin burçlarından aşk

Burada olduğunu bilmek yetiyor bana
Penceren var ya yüreğime açılan
Sen varsın ya orada

Bir hayalin görünür bir kendin
Varsın uzanmasın ellerin bana boş kalsın

Yüreğimde aşkın
Ve ben bütün çağlarında varım

Allah rızası için bir yüzün

Allah rızası için bir elin

Endamın salınır gözümde
Ayakların hep gölde

Bir eviniz vardı göl kıyısında diğer adı deniz
Beyaz
Tenine benzer

Ufak tefek endamına endeksli
Çıtı pıtı

Balkonu uzatmış ayaklarını her hâlükarda suya
Pencereleri özlem renginde
Yüreğim peşinde
Tepesi hep rüzgârlarda asi kestane kelebek saçların

Seni yazmak
Seni şiir yapmak işim dünüm ve bu günüm

Varsın kör yürekler görmesin

Varsın kör yürekler duymasın

Varsın kör yürekler hissetmesin

Cehennem narı onlar için yaratıldı zaten
Sen duyarsın ya

Beyaz yürekler hep duyar

Aşkı hep beyaz yürekler yazar
Beyaz yürekler aşkına yaz şair

Van gölünün her damlasına boya aşkı
Van kalesinin her bir taşına aşkı kaz

Ben hiç ölmedim
Ölmem de

Aşk hiç ölmedi
Ölmez

Seni aşka yaz varsın ellerin uzanmasın bana

Varsın adı vuslata çıkmasın aşkın

Kara yüreklere inat

Aşk çıksın ayyuka.

Türkçesi: Vanlılar Van Gölü’ne deniz derler…