Aşk Çıkmazı Şiiri - Orhan Çakay

Kaçtığım mazinin esiri oldum şimdi ben.
Her hülyalı günün kahrında yapışır ruhuma bir el.
Arkasından sürüklendiğim, saçlarına takıldığım sen
Ödeşme günü yakın, aşk en büyük bedel.

Çakılıp kaldım bu sessiz diyarlarda kimsesiz ve tek.
Ta zirveden kaydığım hayatı bana yeniden sunana dek,
Belki de arayacağım seni rüyalarımda, desen desen, renk renk.
Ruhun ruhumu sımsıkı sarıncaya dek.

Her sokağın başında bitiyor hayallerim.
Şaşıyorum, bu durgun denizde nasıl batıyor gemilerim.
Kolsuz kanatsız bir dev sanıyorum kendimi seninle.
Neden bir türlü sevdanın saçlarından tutamıyor ellerim.

Çekip gittim sanıyorsun, aldanıyorsun nafile
Bir kişi idim çoğaldım, oldum bin kişilik kafile
Kaçamazsın kaçamayacaksın, sonun başlangıçtır bunu bil
Aşk ne senin elinde, ne de benim elimde değil.
17.10.2007