Gitmek zorundaydı!
Bitmek zorundaydı.
Burada; yolları ayırmalıydı.
Noktayı koymalıydı...
Hiç sevmezdi, vedaları,
Susmalıydı!
Aniden hareketlendi!
Ayakları, hızlı adımlarla,
Koşarcasına, uzaklaştı oradan.
Soluk soluğa kalmıştı,
Durdu oturdu, daldı gözleri...
Yüreğine, gitti elleri!
Nadir bulunan,
"Aşk çiceği" orada duruyordu...
Üzgünüm! dedi.
Gözyaşları düşerken,
yapraklarına damla damla...
Seni; kökünden sökmeliyim!
Sıkıca kavradı, çiceği çekti kopardı!
Kökleri sallanıyordu.
Fark etmemişti, daha önce
Düşünememişti!
Üzerinden, tohumları dökülüyordu,
Aşk çiceğini, yok etmek isterken,
Yüreğinin, her yerine "aşk" ekiliyordu.
Gönlünün, bahçesinde ...
V.Kayra
Vayo KayraKayıt Tarihi : 27.9.2023 00:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!