Aşk Çeşmesi Şiiri - Suna Baş Şimşir

Aşk çeşmesine vardıysam elimde testiyle,
Tadını bildiğini sandığımmış akan,
Duvara sıkışmış, akıyorsa küçük yerden
Kim bilir ne büyük bedenlere dokundu,
Temizlemek için gönül kirlerini.
Kim bilir ne sevdalara değdi,
Serinletmek için yüreğini.
Ne sözlere ses oldu çağlayarak
Ne sessizliğe gömüldü, ateşe dokunarak.
Sevdasına akan damlaları yıkadı belki avuçlarında,
Başını serinletti belki de sende
Soğur diye, gecelerdir yanan gönlünü.
Seni kana kana içtiyse değme sevene,
Adını aşk koymuştur, şu fanilikte.
Su gibi ömür dileseler de bedenime,
Deniz derya olsa da,
Dinmez bağrımdaki bu acı, ben artık yanmışım demektir,
Senin bıraktığın ateşinde...