Aşk Ceplerine Koyar Zamanı

yüreğimin duvarında aşka özgürlüğe dair afişler
şu polisler düşüneni neden fişler

ayağı kırık at sevgisiz hayat
hep ömürden yer saat

yüzünü yine gözyaşlarınla mı yıkadın
ah sevdiğim kadın
korkulara yenildikçe mutluluğu hep ıskaladın

yanından geçen hayta hayatı
yakalasan da bir yerlerinden
her seferinde kaçırmışsın elinden

yalancı baharlara bırakmışsın kendini
kalbin kırıklarında fırtına izleri
boşuna arama yıldızları
yavrusu faili meçhul vurulan ana gibi
bu gece tutmuyor ayın dizleri

demedim mi sana sevgimi al yanına
yıldız toplarken görürüm seni karanlığın dallarından
dökmek için acılarına
gerdek gecesiz bekaretini kaybetmiş kız gibi
ölüm senaryolarıyla geçersin uçurumun kıyılarından
beklentin kalmamış yarından
ne de güzellikleri alacak gücün hayatın ambarından
gelinciklerde el sallamıyor artık
çiçek bahçesi yanaklarından
umutlarını çıkarmanın zamanı gelmedi mi zulalarından

biraz düşün nerede yanlış yaptığını bulursun
sanki sen insanlığın istanbul’usun
yüreğin haydar paşa gari
gelen gitmiş
seni en çok dost bildiklerin incitmiş
çoğusu keser gibi seni kendisine yontmuş
mutluluk adresini boşuna mı unutmuş

doğduğun köy gibi sevdim seni
hasretimin diyarbakır’ısın sen
içimdeki çocuğun artvin’i
sevginle tut elimden
senin gibi kanayan
şiirler dökülüyor yüreğimden
sözcüklerde kan
korkmuyorum yine de
yaralı bir kadını sevmekten
sevginin yolu geçer emekten

çocuk parkına döner insanın sol yanı
sevgidir camlara mıhlayan insanı
sokaklara süzülür hasret
aşk ceplerine koyar zamanı

göğüme çöker yanışımın kapkara dumanı
ah çocukluğumun ambarı artvin şehri
sen değil karadeniz bile saramaz yaramı
bir kadın tüketir acak adamı

kısır kadınlar gibidir sevgisiz hayat
sevdiğim yaralı gönlüne bunu anlat
seni sevmek benim için saltanat
aşkım seni mutluluğun doruklarna uçuracak kanat
aşkla hayat
dizginleri elimizde beyaz at