Aşk Cenini Şiiri - Nürgül Ocak

AŞK CENİNİ

Gözlerimden alıntı bir hikaye
Zamanı dillendiriyor

Sol menşeî’ sı bulanık nefes
İtaatine yattığın aşkın, yüz sürülmezliğinde
İnsafsızlıktır, kibrinin kabarmış yanlarından taşan

Bedbaht aşk cenini
Sol mememin altına yumulmuş
Düştü düşecek dölü
Henüz aklımda şekil bulmamışken
Vücut bulan kimya

Sülfür kokulu kasıklarından
İntihara teşebbüs damlaca
Daha boşlukta
Teninin uzayında
Ruh kaybından ölür

Bileklerimin cesaretsizliğinde
Çiziklerimden habersiz
Kültüründen nasip almamış, küflü gerçeğinle
Yeşil mi sandın varlığını?
Doğaya eş…

Zifttin
Bedenime yapışmışca
Suların önüne uzandım da, akmadın
Arınamadım
Irmakların yatağında, ıssızlığa sokuldum da
Temize çıkmadım

Bir tek sesinin tohumuydu, kulağımda şekil bulan
Büyüyen, gelişen…

Bir tarafı kabuk bağlayan
Bir yanı durmadan kanayan derin yaraydın
Utanmaz bir metastazca, her köşeme yayılan

Solmadın
Soldurdun…
Susmadın
Susturdun…
Sonunda sonumuzu budurdun.

26.01.2013
NURGÜL OCAK