Aşk celladı Şiiri - Dağlar Özügüç

Güzel olurdu yağmurlu gecelerde
Buğusuna yazı yazmak sırlı aynaların
Cemre toprağa düşünce kokusu
Dağılırdı evrene bakımlı bahçelerden
Şimdi artık aynalar çingene bohçası

Aşk celladından ne korkarsın
Rüzgar kıymetlidir yağmur kadar
Muhabbet ise nadide mücevher
Nadidelerin değeri mi kaldı ki
Artık onlarda soğuk bir taş parçası

Kayboldu sevdiklerimiz derin akşamlarda
Yağıyor inceden kar üstümüze
Allah aşkına, dönün artık deniz karardığında
İpeğe yumuşaklığı veren allah
İhsanını esirgemez umarım denizcilerimize

Kelamın kirlendiği saatlerdeyiz
Güneş güneş olalı ne yaptı ki
Sabah doğdu akşam pişman oldu
Ne sabahtır bu grilik ne de akşam!
Ben ağlayan kayalıklara dönüp bakamam