Aşk Çalınmaz Şiiri - Mustafa Kemal Erdoğan

kötülüklerin kanatlarını takabilseydim sırtıma,
girdapların içersinde yok edebilirdim dünyayı,
ışık vurabilecek tek canlı kalabilirdim yeryüzünde,
takabilseydim.....
Allah korkusunu kitaplarda saklayanlardan değilim,
aklımın en muhteşem koltuğunda misafirim O,
bin sebep uğrasa başıma,
hadi kalk gitme zamanın diyemeyeceğim anlatılmaz büyüklük....
tek başıma sevdim ben yanımda kimse olmadan,
ürkek gönüllerin kıçı kırık duygu yoksunluklarına güldüm geçtim,
elini tutmadan öpen dudaklardan korkacaksın sevgilerde,
ortama uyup,uyuyanlardan değilim....
değişik mertebelere basamakları atlayarak çıkanlar,
bazı aralardaki odaların farkına varamazlar,
sevgi koridorlarındaki öz duyguların yitimidir yüreksiz atılan adımlar....
ipil yaşlarla duygularımı ıslandırdım,
demedi kimse bana aşkın her köşesinde başka gölgeler olabileceğini,
hareketli karanlıkların da kalbimi deşebileceğini söylemediler....
aşık olduğumu parmak kaldırarak anlatmayacağım sana,
ironi değildir gözlerimdeki bakışlar,
odaklanabildiğim kadarsın,
dünya da öyle görünür bana....
kum saati gibi olursan aşklarda,
her zaman dökülürsün,
acıtırsın kalbini her geçtiğinde ince belden.....
yakamozları hiç bir cümlede kullanmazdım sen olmasaydın,
denize vuran ışıltıların arasında kalmazdı gözlerim,
kanatlarım olsaydı,
yakalardım yıldızları da,
takabilseydim.....
önceden kaydedilmiş sözleri okuyan bir kalp değil benim ki,
doğaçlama dökülür her defasında kelimeler,
düşünecek vakti olmadan sever,
sonra ağlar gerekirse.....
forsunu her çizdiklerinde kırmızıya boyarlar,
akli dengesizliklerin arasında sevgili sanırlar kendilerini,
kimi şarapların da kırmızıdır renkleri,
kirlenmiş su,
içebileceğin kadar temiz mi kalbin?
kötülük kanatlarına meyil vermeden,
verebildiğim her sevgide,
kendi mezarımdan kumlar çıkardığımı bilemezdim,
o kadar derin kazmışım ki,
içinden çıkmamın mümkünatı yok....
adım aralığını sabit tutar kalbim sevgilerine,
bir adımda seninleyim,
bir ''adım'' da AŞK benim.....
ne zaman çekiverdin fünyesini bilemediğim bir patlama yaşadım,
her bir parçamı toplamam bir kaç aşk sürdü,
bazılarının da yerini değiştirdim,
yanıcı maddeleri uzak tutuyorum kalbimden....
duyularımı aracı etmeden seni yüreğime bıraktım,
düşlem değildi sarılmalarım,
çalık giden sevgilerin çukura düşmesi an meselesidir,
ben cetvelimi doğru çembere yerleştirdim,
merkezindeki noktanın kara olmasını umursamadım....
yaylı çalgıların yakıcı seslerinde aklıma hep sen geldin,
bir kaç telden sevgi çalıyorsan,
koptuğunda çıkan anlamsız kirliliğin diğer tellere bulaşması kaçınılmazdır,
arşe elinden geleni yapsa da,
perdeleri olmayan ağaçlarda AŞK her zaman çalınmaz....