Aşk mı özgür kılar insanı?
Yalnızlık mı yoksa?
Yoksa ölünce mi gerçekten özgür kalır insan?
Hem neden yalnız ölür insan özgür olacağı için mi?
Kaybedecek hiç bir şeyinin olmaması mı yoksa özgürlük?
N'oldu aşk'a?
Nerde inanç?
Hani sadakat?
Güven nereye kayboldu?
Bu sıkışmışlık,bu konserve olma durumu,boğazlanma durumu neden?
Başkasının ruhunda,kalbinde bedeninde hapsolmakta özgürlükmüdür?
Sahi aşk, sadakat, güven, inanç, nedir?
Ne zaman özgür olur insan?
Aslında işin özü özgür olmak,aşık olmak, yalnızlık, ölmek, güvenmek, inanmak, çok boktan şeyler!
Herşeyi kabullenmek gerek!
Kabullenmeli bedeli neyse ödemeli insan.
Çaresi olmayan tek şeydir,ölüm!
Ama her halukârda mahkûm olursun en az bir kere aşk'a,yalnızlığa ve ölüme!
Özgür olacağını düşünürsün!
Aşklar bir gün biter!
Yalnızlık sis gibi üstüne çöker!
Ölüm kollarına alır!
Ama şiirler ölmez!
Yalnız kalmaz!
Aşkı,yalnızlığı,ölümü, sadakati, güveni, inanmayı, özgürlüğü, tek vücut olmayı seni ve beni anlatır.
Şiirler özgürdür!
Artık sende özgürsün!
Hangi yoldan geriye dönülmez ki
telafi edilmeyecek ne var ki hayatta ölümden başka?
Sen gittiğin günü bahar sanırsın
Bıraktığın yer sonbahar!
Gün gelir pişman olursun gözlerden akan yaşlara
Uçsuz bucaksız yolları çıkmaz sokak ettiğine
Gün gelir dümdüz yol olur yokuş yollar
Şiirler seni ve beni anlatır
Şiirler ölmez
Yalnız kalmaz
Aşkı,yalnızlığı,ölümü,seni ve beni anlatır.
Şiirler özgürdür!
Artık sende özgürsün!
Aşk bu gece beni terketti
Tanrı öldü!
Sadece kalem ve kağıt kaldı geriye
Şiir olasın diye sevgilim...
Kayıt Tarihi : 30.1.2017 10:53:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!