Aşk Bu Şiiri - Ali Nihat Özer

Her insanda iki göz var, biri bakar biri görür
Bakan göz bakar, görmüyorsa; bakarkör olabilir.
Gören göz baktığında, görünmez öteleri görür
Bir düşünse; yeter ona, gönüldengör olabilir.

Aşk bu! Göğüsleri öyle bir dağlayıp yandırır ki,
O yanık gönülleri ancak o yanış serinletir.
Her maşuğu Aslı, her âşığı Kerem sandırır ki,
Yâr niyetine zehiri içerim der, hemen getir.

Birgün bakar ki, karşısında nakış nakış, bir bakış
Âşık olur bir çiçeğe, aşk bu! Taşları söyletir.
Öyle bir yanar ki, Ya, Rab! O ne muazzam bir yakış?
O mu, dünya mı? Deseler, kendini bile neyletir.

Bir dikenli gül için çile çektirir bülbülleri,
En içli nağmelerle şakıtır, şarkılar dinletir.
Kimin, dağları deldirir kimin, gezdirir çölleri
Kimi bir âşığa ah çektirir, dağları inletir.

Konuşabilirsen konuş, bağlanır kalır dilde söz
Bu aşk’ki insanın iliklerine kadar titretir.
Aman Allah’ım o ne endam, o ne yüz, o ne kaş göz?
O ne bakış ki! Her geçen yolcuyu yoldan eğletir.

Sarılır da, öper durur yârini hayallerinde
Görünce heyecanlanır, sanır ki onu tekletir.
Hangi bir âşık ister ki, olsun gurbet ellerinde
Sevenler sevdiğini, hasretlerde nasıl bekletir? ..

http://alinihatozer.blogcu.com