Bir sığınma talebiyle sarılırken şarkılara
Öksüz sokaklarda yankı bulur avazımız
Lacivert akşamların çoğul yalnızlığında okunurken künyemiz
Adı sanı bilinmeyen acılara tuz basarak
Suskunluğun orta yerinde
Bir kemanın telinden damlayan nihavent şarkıya akar gözyaşımız
Artık anladık ki