Aşk Bitti Şiiri - Turgay Çimen

Gittikçe çoğalıyor karanlığı dünyanın
İçimdeki çöl büyüdükçe büyüyor
Binlerce yıl sürecek susuzluğum bu sefer
Törensiz sözsüz hüzünsüz bir serencam
Kimseler bilmeyecek çekip gittiğimi

Eskimiş anlamlara sığınıyorum yorgun sözcüklere
Kalbimin yaralı yerlerine sığınıyorum
Sesler caddeler ışıklar insan kalabalıkları
Annem çocukluğumdan uykular getiriyor kaygısız
Gecenin en tatlı yerinde babam ölüyor ansızın
Dünyayı yağmalıyor haramiler uyanıyorum

Tenha bir kıyı arıyorum birkaç kızılderili
Bir anlam bir davet bir çift göz
Bu minyatür bakışları anımsamıyorum
Hangi sokağa sapsam istenmiyorum
Deliliğin tarihinde sürüyorum izimi
Hiçbir sözcük tanıklık etmiyor cinnetime

Soyut bir şaman imgesi hiçlikten söz ediyor
Tanrının adaletine küfrediyor soysuz adamlara
Kızoğlan kız fahişelere sapkın ruhlara açgöz burjuvalara
Gerçeğin sırrına ermekten uranyumdan bitkilerin
Kısırlığından sonsuz döngüden söz ediyor
Benden kendimi kurban etmemi istiyor

Gittikçe azalıyor içimdeki çocuk
Yeniden gitmekten bulamamaktan
Kalbinden sonsuza kayan yıldızlardan korkuyor
Son büyük kavgadan söz ediyorum ona
Dünyayı yeni baştan kurmaktan
Çölün ortasındaki vahadan söz ediyorum
Susuzluğunu ve şamanın kehanetini anımsatıyor
Aşk bitti diyor içimdeki çocuk
Aşk bitti

TURGAY ÇİMEN