Ey yar... Sen bana, senin için akan gözümdeki yaşı bile sevdirdin. Kuşların, ağaçların, rüzgarın sesini duymasam da, yaşamakla ölmek fark etmese de, anladım ki sen, sevgili benim vazgeçilmezimsin.
Hayat artık ciddiye alınacak gibi değil. Gözler anlamı yitirmiş, hiçbir şey beni heyecanlandırmıyor artık. Uzaktan izliyorum seni, mutluluğun mutluluğum oluyor ve yine elimde yokluğunda ki sen kalıyor.
İçimdeki o çocuğa da inandırıyorum, aşk bitmiyor diyorum. Dünya acımasızdı ama ben hala her gece seninle yatıyorum. Yaralarımı da seviyorum artık.
Kaçılmıyordu ve ben sevmekten başka bir şey bilmiyordum. Ben aslında yanlızca sendim.
Kayıt Tarihi : 12.6.2022 22:42:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yılmaz Köksal](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/06/12/ask-bitmiyor-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!