Aşk Biraz da Kül Olmak(mı)dır

Bilmem kaç yüzüncü kez kucaklıyorum
Hayallerimde seni.
Sana giden yolların kilitlenmesinden bu çaresizliğim.
Beni hisset sevgilim, beni hatırla.
Bindiğin bir tramvayın sıkışıklığında,
İçtiğin her sigaranın sonunda,
Unutma, beni hatırla.
Sesini duyar gibiyim gaipten,
Seremoni gibi yankılanıyor kulağımda.
Hiçbir zaman gelmeyeceksin biliyorum.
En güzel çaresizliğim…
Ama beni mutlaka anımsa.
Beyazıt’ta ya da herhangi bir tramvay durağında.
Yangınlı şiirler yazmaya kalktım yokluğuna,
Şiirlerim kıvılcım bile çıkartmazken,
Yanan yine ben oldum.
Sayamadım zaten,
Bu kaçıncı kül oluşum sana.