Ah şu bulutlar.. Bir gönül gibi sanki..
Peki şu aşk araçlarına ne demeli?
İçerisinde binlerce yolcusu.. endişeli bir seyahat..
Baktığında mutluluğa, en kısa yoldan ulaştırıyor gibi..
En ufak sallantıda düşen, Ah bu duygusal araçlar
Yere düştüğünde bir katliam kokusu..
Düştüğün de, tüm kadınları öldüren o erkek kurtuluyor..
Bazen de bu, tüm erkekleri öldüren bir kadın oluyor..
Hayallerini süsleyen o duygu aracı yandığında,
Tek dost yine bu terk edilmiş yollar.
Asla tam güven duyulamayan bir yolculuk hava ulaşımı..
Hava boşlukları gözardı edilerek
Erken karar verilen, duygusal bir seyahat..
Herkes düşmüştür bu aşk araçlarından..
O yüzden yolların yolcularıdır insanlar..
Daha düşmeyenler, Hurafe sanıyor yolcuların hikayelerini,
Aman düşmeye dursunlar, Sonra ibadeti olarak görüyor
Aşk adına sarf edilmiş, tüm kelimeleri
Fakat fıtratı gereği dayanamaz insan..
Yine bir kuş gibi uçma heyecanı..
Aynı riski göze alacak kadar cesur.
Alçalmayı hazmedemeyen bir kalp..
Tabi hepsi böyle değil..
Bazılarında umursamaz tavırlar..
Artık yalnız bir savaş vereceğini düşünüyor olsa gerek.
Neye? Kime bu yalnızlık ispatı..
Enkazların altına saklanıyor, Yalnızlık nidaları atanlar..
Hala enkazların içerisinden,
Birinin çıkabilme ihtimalini yaşatıyorlar..
Oda pek fazla sürmüyor zaten,
Bir süre sonra bakmışsın, onlarda yollarda yolcular..
Bir kaç kilometre ileride, düşen bir uçak çıkıyor karşılarına..
Enkazın altında bu sefer, Bir başka şaheser,
Kaybolmuş oda duygularda..
Fark ediliyor...
Herkes yalnızdır aslında, Otostop çekiyoruz hep duygularda..
Hep aşk araçlarının enkazlarından, yollara dağılan bizler,
Bir yolcunun, bizi düştüğümüz duraktan almasını bekliyoruz..
Biri durma kararı verse bir yerde, Diğeri devam edecek
Herkes bir yolcudur duygularda.. Yalnız gün geçmeyecek
Gittiğimiz yollarda şehir olmasa da,
Herkes; yine bir enkaza denk gelecek..
ve yine bir yolcu çıkacak karşısına..
Biri almasa da, bir diğerinin
Beni de alır mısın yanına, demesi bile yetecek..
Uzayıp giden bu yolculuğa anlam katanlar olacak,
Özellikle İlkleri unutamayacağız..
Çünkü onlar, düşmemize sebep olanlardır..
Yolda daha farklı insanlar ile tanışacağız
Hepsi tatlı acı bir iz bırakacak..
Gün gelecek artık, Bizlerde yorulacağız..
İşte o zaman..
Farkında olmadan, Bu amansız yollarda
Yakıtı tüketeceğiz..
Anlamsız bir şehrin yol kenarında, çekici bekleyeceğiz
Bir bakmışsın servisten, Hurdaya gideceğiz..
Ardımızdan gelen o milyonlarca yolcuya,
bir veda edercesine gülümseyeceğiz..
Kayıt Tarihi : 3.1.2014 00:54:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!