Aşk Bir Yanardağ Şiiri - Mehmet Atıcı

Patlamak üzere olan yanardağ gibiyim
Lavları kor alevle bekleyen ve sabreden
İçimi kemiren onca dert varken ve sen
Ve sen ruhumun açmamış gonca gülü
Bana güç veren, huzur veren çiçeğim

Sıkıntı insanoğlu için ama yeter artık
Sabretmekten içim şişti güzel dünya
Nereye kadar, susuyorum duymuyorum
Her şey bir bir üzerime geliyor sanki
İnadına inadına ve çarparcasına bilki

Hayatımda en güzel şey sensin kuzum
Gülüşünde lavları bile eriten, dize getiren
Soğutan etkisini azaltan ve dizginleyen
Sen öyle bir kadınsın ki inan cennetimsin
Bakmaya kıyamam, sevmeye doyamam

Sen Aylinim evet sen, ruhuma iyi gelen
Düşündükçe beni sevindiren mutlu eden
Dokunduğumda ise dünyamı değiştiren
Yaradılan en güzel kadın şansıma sen
Ellerin ellerimde dünyam inan bir şölen

Biliyorum ben çok ama çok sevdin sen
Peki ya ben? Sevgiden de öte sana ölen
Öldükçe seninle dirilen, sen bana beden
Verdikçe isteyen bana sen gerek acilen
Çürüyor ruhum sensiz bitsin bu düzen..