Aşk Bir Senfoniydi Şiiri - Menekşe Gülay

Sen mi suçlusun yoksa ben mi bu aşkta,
İkimiz de sevdik birbirimizi yalnızca,
Dünya küçüktü sevdamız ise çok büyük,
Veremem senin olmadan, son nefesimi,
Ölsemde içimde bitmez bu sevgi ateşi.

Yasaklarda özümüz, sözümüz yasaklarda,
Hasretle öptüm dudaklarını sabahlarda,
Gecelerdeydi sevdamız yanarcasına,
Bir su damlasıydı aşk, durmadan ıslattı,
Lâvlarda kalan sevda, bizi hep yaktı.

Unut deme bana, seni unutmak kolay mı,
İçimde, canımda, mühür vurduğun aşkımda,
Öyle yer ettin ki, yüreğimde yanarcasına,
Bir mâzi var aşkla dopdolu, kerem misali,
Silinir mi sevdam, gömülür mü toprağa.

Tut ellerimi ne olur, yeter artık bırakma,
Bu sevda yakıştı biz varız şarkılarda,
Sensiz geceler günahkar, gözyaşı, efkar,
Zaman geçiyor sevgili, yakala ucundan,
Bizi bulan aşk, kuş gibi kanatlanmadan.

Aşk bir senfoniydi ruhumuza yayılan,
Hoş bir melodiydi giriyordu yüreğimize,
Çarpmıştı ikimizi sıcacık güneş gibi,
Diğer yarım sendin yaksada yansakta,
Bitmeyen özlemim, aşkım sana sevgilim.