Aşk Bir Nevi Çürümektir Şiiri - Adem Çimli

Karanlık nöbeti tuttum gözyaşlarım şahit 
Küçük adımlarla semadan inene kadar aydınlık
Görünmez kılıcımla kestim 
Nankör bir sevdanın ellerini

Derme çatma bir sundurmanın ağzında
Saklanmıştı güneş 
Tutup ışığından yaka paça attım gökyüzüne
Ancak yüz yıla gelir kendine

Hasretini diktim bulutlara 
Gökyüzü yamalı bir paçavra 
Kurumuş bir çiçeğin dalında sabahladım yıllarca 
Üç yüz altmış beş giyotin indi boynuma
Ölmedim hemen
On deve yükü özlemle geçtim 
Bağrındaki çölden 
Yağmur istemeden

Yaranamam 
Çıplak bir yıldıza
Dört mevsimi elbise yapıp giydirsem