Aşk: Bir mekteptir Şiiri - Mehmet Yaşar ...

Mektebimsin, müptelayım aşk, sana
Eskimeyen her ne varsa, sendendir
Yüreğimle yükselttiğim köşk, sana
Menzilimde duran yârsa, sendendir

Mecnunum, intizarımda sen varsın
Dergâhımda sükût eder dervişler
Yalnızlık düşen ruhuma diyarsın
Maşuklar tezgâhımda seni işler

Yalın ayakla sürerim izini
Gönül ferim nöbet bekler başımda
Çağlar boyu arayan var gizini
Metanettir pişirdiğim, aşımda

Çerağını yakan çıkar sefere
Çevgan ahengiyle yürüyüş başlar
Yeni bir çığırı açan nefere
Kapkara yüzlerden çatılır kaşlar

Dönerim etrafında tennuremle
Hamlığımı atarım üzerimden
Kuytulara düşen yorgunluğum, demle
Katre katre çözülsün dizlerimden

Nârına düştüm, tutuşur gülabdan
Zevâlimi hükmedecek fermansın
Nefha nefha dolmalısın ol kabdan
Geceme neşter vuracak dermansın

Sahipsizlik urganımı asmadan
Damarımdan nefeslenir saatler
Tövbem alıp sırra kadem basmadan
Günahımı hep seslenir saatler

Kalemimden döküleni bâr eyle
Gönlümü gülistan kılsan olmaz mı?
Rüsvay oldum, ben garibi yâr eyle
Soyluluğun kadehime dolmaz mı?