Sevmiştim,
Bir gece vakti,
Fısıltıların sevdaya ninnisi...
Ahu gözlerime inen perçemler,
Gözlerimde hüzünden kalma buğuları kapatıyordu...
Ben seviyordum.
Hüzünce, kimsesizce...
Sevdiğim kadar sevilmediğim besbelliydi.
Çok seven her zaman yenilirdi;
Bir adama, bir kadına,
bir hayata, bir umuda...
Ama ben umutsuz hiç gezmedim.
Kaybettim,
Sevdiğimi ağır kanamalı hecelerde kaybettim...
Hece hece düşerken kelimelerden
Kurgu oldu yüreğimin dimağında...
Öğrendim ki;
bir senaryoya gebe bırakılıyordu aşk;
Sahiciliği değil, sahteliği göz kamaştırıyordu her dem...
Perdeyi araladım,
Sahneye sevdayı ekledim,
Başrolüne kendimi iliştirdim.
Figuran oldu aşk diz boyu avuçlarımda...
Koştum aşka; akrep ve yelkovanın kahrolası düşmanlığında...
Zaman yeniyordu bizi acımasızca.
Savaşmayı sevdim,
Aşkı sevdim.
Biz olma ihtimalini hep yeğledim.
Vişne kokusuydu ayrılık,
Mayhoşluğuna delirdim.
Dedim ya;
Çok seven her zaman yenilir,
Ben sevgiye adanmış o saçların sahibiydim...
Aşk bir kurgu, sahnede sevda.
Hadi beni alkışla..!
Hüzn-ü Sevgi
Hüznü SevgiKayıt Tarihi : 6.6.2018 21:18:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!