Aşk bir demet hüzün çiçeği

önlümden kopardım bir demet hüzün çiçeği
Ne rengi kaldı ne de dikeni
Dikenler yüreğimi deldi de geçti
Sana efsunlu baharlar bana kış değdi

Bak gönlümden damıttım sevda yaşımı
Sevdanla pişirdim gönül aşını
Silen yok yürekten gönül hasını
Gönülden yolunan güllere döndüm

Ezelden beri sensin özümde
Silemem seni közsün gönülde
Öldür istesen Ağu zehirle
Şerbet diyerek içerim onu

MAHMUDİYE DÜZKAYA