Savrulan küllerimi
Tekrar yaksan ne çıkar
Kül, yakılsa yine kül,
Yansa, küller kül çıkar...
Bu küller
Bir zamanlar
Bedendi,candı bana...
Can içinde can vardı
Kalp aşkla çarpıyordu
Aşk, ateş arıyordu,
Aşk ateş oluyordu...
Can,
Cânan ateşiyle
Tutuştuğu sırada
Bir âşık ağlıyordu,
Ateşte yanıyordu...
Aşk rüzgârı estikçe,
Korlar alevleniyor
Alevler yaka yaka
Beni kül ediyordu...
Aşkın yüce kimyası
Adımı,varlığımı
Küle çeviriyordu...
Aşkın sonu
Kül olmak
Önceleri bilmezdim,
Aşk, bunu biliyordu
Yakmaya bekliyordu...
www.iebingul.com
İbrahim Ethem BingülKayıt Tarihi : 1.9.2004 13:02:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

yine hüzün.............
yine göz yaşı.............
Yansa, küller kül çıkar... / eyvallah sevgili dost..yine harika...
TÜM YORUMLAR (18)