Aşk Beyazlığı Şiiri - Ahmet Durgut

Gözlerinle...
Yalnızlığımın çığlığını gördün
Gözlerini kazıdım gözlerime.
Hislerimdeki o mânâlı bulutlar
Sürtüştü yıldırımlı beklentilerle
Bir coşkun akım şaha kalktı...
Tüm karanlıklarda bir ışık...Beyaz alârm!

Yıllardır gözleri yaşlı
Mırıldandığı duaların nihayetinde
Uyandı suskunluk mecrasında yürek.
Damarlarda bir kutsal cenk başladı
Aşk Coşkusu pompaladı bütün birikimleri.
Ve sarhoş olmuş kaçışlar başladı...
Bunaltan lânetlenmiş aksiliklerden.
Gözlerindeki Sevgi Ressamı seslendi;
" Gel al, bütün renkleri topla gözlerinle."

Hasret çöllerinden bir meşk rüzgarı esti
Özlemler göğe kalktı uçuşup yerden...
Sevgi yağmuru olup tekrar yere düştüler.
Sevgilerin üzerindeki damlacıklar
Birleştiler birer birer birbirleriyle
Mecnunun Leylâya kavuştuğu vahada.

Açtı kollarını dualarla ellerim
Secdeye kapandı, gözlerim gözlerinde.
Sen ve Ben koklaşırken o sevişmekli...
Vuslat, ufukta çizildi yeni bir dekor.

Aşklarımızın mutluluk fırçasındaki renkler
Toplanmaya başladılar bir yorum tablosunda.
Zaman şelâlesinde değişiyorken mevsimler...
Pembe elini uzattı yeşil'e;
Kırmızı, boyamağa başlamışken dudakları
Beyazlar ayakta alkış tuttu......
Siyahların gidişine.!