Aşk Bestesi Şiiri - Mustafa Kemal Erdoğan

asıl dehşet verici olan gözlerindi,
bakarken kurşunlandı yüreğim,
yığıldım,kaldım ayaklarının dibine...
o ne bakıştı ki öyle,
sanatçı geçinen pipolu sakallıların,
dünyanın en basit tablosuna saatlerce bakması gibi,
anlam yüklemek için beynini kemiren zavallılar....
ben sadece bir ya da biraz daha fazla saniye kaldım etkisinde,
ölmek üzere olan vucuda verilen şok dalgaları gibi sallandım yerimde,
kafamda beliren renk cümbüşünün yanında,
hiç bir tablo asılacak kadar muhteşem değildi....
''tam benlik'' diyebileceği hiç bir bakış görmedi bu gözler,
hangi yüzyılda yaşadığımı unuttum bırakın günü,ayı....
kayıp kıta gibi kalakaldı kalbim vucudumda bir yerde,
nerede olduğunu bulamıyorum valla,
yoklamaktan ellerim yoruldu.....
istemli olarak bu bedenden ayrılmadı duygularımın aşk kısmı,
hayallerimi kontrol altına alabilecek kadar üstün güçlerim yok,
gözlerime kalkan edebileceğim kirpiklerim bile çaresiz....
bir bakışa kitlenmiş kaldıysam,
kalbimden gelen sevginin gözlerimden fışkırmasındandır...
herkes benim gibi ve kadar sevebilseydi eğer,
dünya aşk cenneti olurdu altından ırmaklar akan,
yüksek köşklerden kimse kalkmaya gerek duyamazdı....
dünyasını terketmeye çalışan yüreklerin içinde
zerre kadar bulunmaz sevginin varlığı,
aptallık yarışında hangisi burun farkıyla varış çizgisine giderse,
alacağı kocaman kazıktan başka bir şey olmaz....
sevebilmek için,
yüreğinden başlayan,
tüm organlarını dolaşan,
kanına bile işleyen,
ciğerini köz eden,
nefes borusunu tıkayan,
tüm damarlarının şişmesine sebep olan,şah damarın dahil
beyin fonksiyonlarını da yavaşlatan,
en sonunda gözlerinden fırlayan bir duygu dolaştırabilmen gerek....
bir de bunları felç geçirmeden yapabilmen,
ben bu kadar zor şartlar altında seviyorum seni,
sen ise,
kılını bile kıprdatmıyorsun,
bakışın mı?
eskidendi o çok eskiden,
şarkı gibi kaldı dudaklarımın arasında,
söylesem mi?
söylemesem mi? bilemediğim,
aşk bestesinden bir kaç kuple işte o kadar...