Aşkın, sevgin yalan diyorum.
Yine de,
Belki
Beni affeder,sever diyorum.
Engel olamıyorum düşlerimi
İçimdeki dağ gibi kin,
Birden eriyip yok oluveriyor,
Kırlar yeşermiş,ağaçlar çiçek açmış
Mevsim bahar olmuş.
Adın söylenince
Aniden kulağım kabarıyor.
Tavas yolunda
Senin!
Ellerin koynuna girdiğini duydum,
Dünyam zindan,
Gençliğim harap oldu.
Benimle kimse konuşmasın
Kırlarda çiçek açmasın
Güneş doğmasın,
İsterse dünya yılıksın, hep karanlık olsun.
Ormanlar yansa,
Bütün vahşi hayvanlar üzerime gelse
Hiç umurumda değil
Kötülüklerin üstüne,üstüne gidiyorum
En vahşisinden bile korkmuyorum
Küçük kurumuş maki topluluğun dibinde,
Buluştuğumuz o ilk günler,
Annenin diktiği
Kırmızı mini etek üzerinde
Konuştuğumuz o tatlı sözler,
Birbirimize ettiğimiz yeminler
Senin aşkın bana
Bir anı olarak kaldı biliyorum.
Kayıt Tarihi : 11.8.2009 23:16:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!