Aşk Benim Adım Şiiri - Mehmet Ali Akçınar

AŞK BENİM ADIM

Ateşten bir gömlek olarak indim
Akıllara sığmaz tuzağım, fendim
Ademi havaya bağlayan bendim
Aleve bindiren aşk benim adım.

Tek heceyim böl çarp kesir ederim
Yaş ile kuruya tesir ederim
Kıralı köleye esir ederim
Tahtlardan indiren aşk benim adım.

Nemrutların ateşleri yakamaz
Dağlar ile güreş tutsam yıkamaz
Ne tıp ne fen benle başa çıkamaz
Dünyayı döndüren aşk benim adım.

Tarife lüzum yok bellidir halim
Bazen mazlum oldum bezen de zalim
Gah cahil olurum gahi de alim
Ocaklar söndüren aşk benim adım.

Benim narım suya düşse su yanar
Dokunduğum insan meczuba döner
Fırınlara girsem fırınlar donar
Düşeni yandıran aşk benim adım.

Mevlana dönmeyi benden öğrendi
Kerem de yanmayı benden öğrendi
Zemheri donmayı benden öğrendi
Sızılar dindiren aşk benim adım.

Yusuf ile zindanlara sürüldüm
Cerciş ile öldüm öldüm dirildim
Hallaç ile dara çıktım görüldüm
Seveni kandıran aşk benim adım.

Yunus’la balığın karnında kaldım
Mecnuna Leylayım, aklını aldım
Ferhat’ta göründüm dağları deldim
Kanları donduran aşk benim adım.

Kitabım yok seven kalbe yazıldım
Nesimi’yle diri diri yüzüldüm
Eros’la Amor’a girdim bozuldum
Zamanı sündüren aşk benim adım

Akçınar’ı inim inim inlettim
Feryadını gök kubbede çınlattım
Bir bakışta neler neler anlattım
Düşeni öldüren aşk benim adım.

M.ALİ AKÇINAR