dökülür içime şelalelerin akışı gözlerinden
Karları eriyince yarların artar yalnızlığım
içime harlar oluşur köklerim sürgüne dallanır
düğümlenir hazan filizlerim fecrin açılır açlıklarımda
ardelenlerim açar, çiçeklerim rukuya durur,
ulaşılmazlığın tavusu öter ruh celbimde
gövdemdeki son algıdan başlatılır sensizliğim
Çiçekli badem ağaçlarını unut.
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Devamını Oku
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta