Aşk denen şey, bitmez bir belâ imiş,
Nefrete dönüşünce insana cefâ imiş.
Oturup kendi kendimi dağladığımda,
O umursamaz, duymaz imiş.
Onu düşünüp, içten içe ağladığımda,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta