Aşk Bekler mi? Şiiri - Dinmez Er

Kavgalı olduğum, boğuştuğum hayatta bana umuttun
Tavşankanı çayımdan daha çok sendin içimi ısıtan
Dik durdu başım inadına, eteğe eğilmeyi bilmedi belim
Dost bildiklerimden ihanetler, iftiralar kazancım
Yoldaşım dedim, sırdaşım dedim arkamdan vurdular
Şimdilerde mahpus damlarında gün sayar oldum
Sorgularda, işkence odalarında sendin direnme gücüm
La havle çektim, sabır Allah, ya sabır dedim, katlandım
Adını, resmini dizdim kehribar tespihimin taneleri arasına
Avluda soluduğum nefes, attığım adımlarmdaydın
Sen vardın kolumda, başın omzumda, kokun içimde

Sen yüz yıllık alışkanlığım, tiryakiliğimdin doyamadığım
Beyin hücrelerimin kabullendiği tek işgalci sen oldun
Cehennemi yaşarken duvarlar arasında, işkencelerde
Yokluğun cenneti aratmıyor bana yaralarım kapanmadı
Bir bütün olamadık seninle düğün, dernek kuramadık
Günleri bayram edemedik, yan yana yıldızları sayamadık
Kaygılardan, korkulardan arî birazcık mutluluğumuz olmadı

Hapis damlarını bana mesken eden kadere isyanım var
Demir kafesli penceremden baksam da göremeyeceğim seni
Gençsin, güzelsin bir mahkumu beklemek sana da işkence
Böyle işkencelere ne kadar dayanır, nasıl katlanır seven kalp?
Ne kadar güçlüdür aşk? Aşk acaba bekler mi?

Dinmez ER / Çeşme / 2011. 11. 29 /