Ve aşk bazen bir cesettir… Ey sevgili seninle zamana doyamadığım sevgili. Gözlerin umudumun adı olmuşken. Hepimiz bazen bir katil oluyoruz. Katil de biz, azmettirende. Oysa sevmeler sevişmeler olmalıydı sabahlara kadar. İçinde hissetmeliydim aşkın sahipsiz kanatlarını. Özgür bir kuş olmalıydım. Korkmamalıydım hata yapmaktan.
Gözlerin en temiz yolum olurken. İntihar sohbetleri yaşanıyordu soluksuz gecelerde ve bazen aşk bir cesettir diye başlıyordu her sözümüz. Tüm katillere inat yudumluyorduk şarabımızı pür telaş gecelerde.
Adımızı yeniden yazıyorduk buruşmuş kâğıtlara. Çünkü aşk bazen bir cesetti. Gözlerini kan bürümüş benzi soluk insanlar vardı sokakta. Benim tanımadığım yüzlerdi, hepsi birbirine benziyordu. Korktum, sarıldım yine sana. Sarıldın bana aşk dedin saçlarımı okşadın. Sonra donuk donuk baktın sana ait olmayan bir yüzle. Ve dedin ki aşk bazen bir cesettir…
Bütün sabahları üşüdüğüm
Bütün gördüğüm senli günlerim, onlar da gitsin
İçimde bir şarkı
Gözümde bir ışık kalmıştı herşeye inat
Kapat gözlerimi, sevdiğim anlar da gitsin
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta