Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Şimdi bu şiiri ben yazsaydım
galiba yazasım var
okudukça
ilham perim dürtükleyip duruyor beni:)
hayatın bütün ip uçlarından bir gerçeği
her gerçekte yüzünü buldum
*yürüdüm ıssız bir ormanda göveren ruhumla
sessiz bir resimdin bütün hatıralarda
bu kentin çıkmaz sokakalarına
bir haykırmaydı sesim
geri dönüp hep yalnızlığıma çarpan
yukarda ucuna yıldız eklediğim dizenizi çok beğendim
kutluyorum!
Pervaneler döner cananın bendeki cemalinde
Hiç bir fani istese de silemez ey sevgili
Leyla’nın gül yüzünü mecnundaki hayalinde
Çöl geri vermedi sevdasını mecnuna ruhunda
Rahmeti beklerken çöl kavruldu sabrında aşkın
Leyla uçtu bir kelebek gibi aşk sır oldu mecnunda.
Sevgili Hocam sözler öyle güzel ve anlamlı ki sözler sanki ahenkde raks eder gibi.Kutlarım Sizi Değerli İbrahim Yılmaz Hocam.Saygılarımla.Tam+10 Puan
Yüreğinize sağlık hocam tebrikler
'Öleceğini sandığın günler de geçer'
H.Kaptan
Tebrikler güzel duygu aktarımıydı
Sevgiyle kalın
SAIR DOST KUTLARIM EYVALLAH
Tebrik ediyorum dostum
güzel bir çalışma
sunmuşsun bizlere
Evrene hayran aşkımla ruhumda vuslatı gördüm ve yaşadım
Sonsuz güzel veanlamli dizeler
Sonsuz bir siir okuma keyfi
Siirinizin bende biraktigi izlenim. Harikaydi Ibrahim Bey
Kaleminize yüreginize saglik
Saygi ve Selamlarimla
Tebrik ederim İbrahim ustam..uzun bir şiir ama okurken bıkmadım.beğendim..birinci bölümde sanki bir insani aşka yazılmış gibi görünüyorum ama ikinci ve özellikle son bölümlerde tamaman isiminiz gibi yani benim de hemşehriliğiyle gurur duyduğum ve yolunda gittiğim HZ.İbrahim Peygamberin Allahı bulurkenki ahvalini anlatmışsınız..
Çok güzel olmuş..devamını dilerim..saygılar...
K U T L U Y O R U M
U
T
L
U N U T U L M A M A K D İ L E Ğ İ Y L E.
Y
O
R
U
M U H T E Ş E M D İ ....TAM PUAN.......
Aşk k i ne aşk dile gelmiş gönül vermiş Aşk ki gönül telendrirmiş o kadar içten dizler ki sustum .kutlarım tam puan.saygılarımla.
Bu şiir ile ilgili 150 tane yorum bulunmakta