Aşk Bana Göre Değil Şiiri - Nazım Pala

bir çocuğum ben elasında gözlerinin,
kaybolmuşum hapsolmuşum kirpiklerinin ardına.
ve karışmışım elasına gözlerinin,
ben de bir ela olup çıkmışım...

ela ela savrulurken hayallere
bulmuşum beni birden saçlarının kıvrımında...

saçların, kıvırcık saçların;
dalga dalga, kahve kahve dökülmekte
her daim başımı yasladığım ve ağladığım omuzlarına...

saçların, okyanus kokan saçların
sarhoş eder beni en eski şaraplardan öte
alır götürür beni benden öte...

ve ellerin, senin ellerin
bahar kadar taze ve canlı
aşık bir yürek gibi hep heyecanlı...

tükendiğinde umudum;
ellerimde bulduğum, yeniden umutlandığım
sıcak ellerin..

ve kalbin, senin kalbin
su gibi berrak, gün gibi aydın, kırlangıç gibi özgür kalbin...

bilmem hala atıyor mu maziye
kopuyor mu içinde sessiz fırtınalar,
o fırtınılarda erimiş bir yel miyim?
bilmem...

boş versene
hapis değil mi kalpler zaten kafesinde göğüslerin
bundan değil miydi
her zaman yenik başladı en büyük aşklar bile..

boş versene
bakamaz mı ela gözler bir başkasına,
aşk ile sevda ile kırpılamaz mı kirpikler?
kaybolmaz mı saçlarında bir başkasının eli,
kalmaz mı başka avuçlarda saçının bir teli?
dokunamaz mı bir başkasına küçücük ellerin,
teselli olamaz mı bir umutsuz vakaya?

boş versene aşk bana göre değil...

np