Aşk Bahçesi Şiiri - Semiha Günkaya

Aynı tahta masa,aynı kahveci,mevsim sonbahar,
Halı gibi örtmüş toprağı sarı yapraklar.
Boş masalar arasında yaklaşmış iki baş,
Bana kara gözlü vefasızı anımsatıyor.
Başıboş yuvarlanan iki damla yaş,
Titrek ellerime süzülüyor yavaş yavaş.
Sürüklüyerek adımlıyorum bahçeyi baştan başa,
Birşey değişmemiş mevsimden başka.
Biraz kahveci yaşlanmış,biraz da ağaçlar,
Yine de aşıkların durağı asla değişmeyecek,
Yine sevgililer birbirlerine aşklarını fısıldayacak.
Ulu çınar bizim ki gibi kötü bitse de
Yıllar boyu nice sevdalara şahit olacak.