canımı çok yaktın
çok acıdı kalbim
yaralar oluştu çevresinde
ve paramparça kanlar içinde
ama hala seni arayabiliyorum
bilmiyorum belkide
aşk gerçekten bağışlamak
yada bilmyorum
ama vazgeçemiyorum
deniyorum onunla bununla
herhangi biriyle bile
ama olmuyorun basaramıyorum
seni bir sn bile unutamıyorum
neden oldu ki böyle
tahminde edermiydik böyle olucağını
hatırlarmısın gözlerime bakardın ve
ölene kadar hep yanındayım
sen beni kovsanda gelirim
derdin bana hep
ama gördünmü bak hepsi
onların hepsi sadece sözdeymiş
kimseyi koymuyorum yerine
koyamam zaten
üstünden ne kadar geçti
ama hala yaralarım aynı
hala kanlar içinde
ve hala bir umut seni bekliyor
gözlerim yolda hergün
sen geliceksin diye umutlanıyor
ama korkuyor
eskisinden daha çok korkuyor
dönmemeni düşünüpte
yumuyor bir anda kendi kendini
ve o karanlıkta
bir ışık gibi çıkıyorsun önüme
ve ben senin saçtığın ışıkla
başlıyorum yine yeni bir hayata
lütfen dön diyemesemde
ağladığımı bilmesende
duymasanda sesimi feryadıımı
dön sevgilim
aşk
bağışlamakmış
dön.
Kayıt Tarihi : 5.8.2009 00:55:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şair Otuzbir](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/08/05/ask-bagislamakmis.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!