Ask ayrılık vefa güven 14.05.25 18.00

❥Aşᴷ Aᵞᴿıᴸıᴷ
Sᴬᴰᴬᴷᴬᵀ
Güᵁᴱᴺ Vᴱᶠᴬ
Aᶠᶠᴱᵀᴹᴱᵀ☆࿐

Aşk neydi?
Mutluluktu önce…
Bir bakışta kendini bulmaktı,
Bir omuzda evi hissetmekti,
Gözlerinde kaybolmaktı bazen…
Ve kalbinde yuva kurmaktı sessizce.
Aşk neydi? Huzurdu
İçini titreten bir güven,
Sadakatin sessiz yeminleri,
Korkmadan sırtını yaslamak bir kalbe.
Bir "ben"den "biz"e yolculuktu.
Ama Sonra neydi aşk
Gözyaşıydı çoğu zaman,
Hüsrandı yarımdı Bir gülüşe kanarken
Bir veda cümlesine saplanmaktı ansızın
࿐☆Aˢᴵᶜᴱ⁣᭄şᴵᴿᴵᴺ ☆࿐

Aşk Mutluluğu kadar
mutsuzluğu da derinden yaşatmaktı.
Canı yakar Güldürdüğü kadar ağlatır
İçinde cennet varsa Cehennemi de barındırır
Ve yine de Her şeye rağmen
İnsan bir kere gerçekten âşık olmalı Yaralanmayı da bilmeli
Çünkü aşk Bir kalbin yaşamayı
en çok hak ettiği duygudur

࿐☆Aˢᴵᶜᴱ⁣᭄şᴵᴿᴵᴺ ☆࿐

Ayrılık neydi?
Bir gece ansızın gelen soğuk,
Alıştığın bir sesin artık susmasıydı.
Yanı başında duran bir nefesin,
Uzak bir hatıraya dönüşmesiydi göz göre göre Ayrılık
Varlığına sığmayan yokluktu
Birlikte kurulan cümlelerin
Artık sadece içimizde
Adını duyunca değil
Adını duymamaya alışınca can yanardı
Giden bir adım atardı
Kalan bin yara sarardı
Oysa gitmek kolaydı
Zor olan, gidenin ardında kalabilmekti
Ayrılık bazen sözsüz
Bazen vedasız olurdu.
Ama hep içten bir şeyleri yıkar, geçerdi.
Ve yine de
Ayrılık bile sevdaya dâhildi
Çünkü her bitiş
Bir zamanlar çok seviyorumla başlamıştı
Ayrılık buydu Unutmakla anmak arasında sıkışmış bir kalbin Sessiz çığlığıydı

࿐☆Aˢᴵᶜᴱ⁣᭄şᴵᴿᴵᴺ ☆࿐

Sadakat neydi?
Yanındayken değil
Yokken bile yüreğinde kalmaktı.
Göz görmese de gönlün kör olmamasıydı
Adın anılmasa da kalbinde hâlâ seninle konuşmasıydı Sadakat
Bir söz değil bir duruştu
Yanaşan her limana demir atmamak
Rüzgâr her estiğinde yön değiştirmemekti
Sevdiğini, kimse bilmeden bile sevmeye devam edebilmekti Sadakat
İlgisizlikte sabır
Uzaklıkta sadelikti Kuşkuya yer bırakmayan
Ben buradayım diyen sessiz bir güven gibi
Bir çift göze sadık kalmak
Bin bakışı görmeden yürüyebilmekti
Bedene değil, ruha sadakatti bu
Ten değil, emanet olan kalpti
Ve kimse görmese de o emaneti taşıyabilmekti tertemiz
Çünkü Sadakat en çok kimse
bakmazken belli olurdu
Ve sevmek değil
Sevgiyi korumaktı asıl marifet

࿐☆Aˢᴵᶜᴱ⁣᭄şᴵᴿᴵᴺ ☆࿐

Güven neydi?
Gözünün içine bakıp hiçbir şey saklamamaktı
Yanındayım diyenin gerçekten orada olmasıydı
Bir kelimeye, bir bakışa bile
tereddütsüz inanabilmekti
Güven
Gecenin köründe aramadan da bilmekti
"İyi misin demese de
Senin iyi olmanı isteyen birinin varlığını hissetmekti.nVe düştüğünde elini uzatacak kişinin Sana hiç sormadan elini uzatmasıydı
GüvenKapıları kilitlemeden uyumaktı
Kalbini bir başkasına korkmadan bırakmaktı.
Ve en önemlisi Sırtını dönüp gidebilmekti
Bıçak yemeyeceğini bilerek
Zamanla inşa edilirdi
Ama bir yalanla yerle bir olurdu
Kırıldığında onarılmazdı
O yüzden güvenmek
Bir yürek cesaretiydi aslında Çünkü
Sevgi biterdi bazen Ama güven bittiyse
Her şey zaten çoktan bitmişti

࿐☆Aˢᴵᶜᴱ⁣᭄şᴵᴿᴵᴺ ☆࿐

Vefa neydi?
Geçmişi unutmamaktı
Bir zamanlar "iyiyim" dedirten birini,
Kötü gününde yalnız bırakmamaktı.
Vefa
Hatıralara sadık kalmaktı aslında...
Gidenin ardından konuşmamak,
Kalanın yüreğine sahip çıkmaktı.
Vefa,
Sadece yanında olanı sevmek değildi,
Bir zamanlar yanında olanı da unutmamaktı.
Kırılmış bir kalbi onaramasan da,
Onu bir daha kırmamaktı.
Ve “bir zamanlar”ı hatırladığında,
İçinden “iyi ki” diyebilmekti.
VefaKısacık bir geçmişe
Ömürlük bir teşekkürdü aslında..

࿐☆Aˢᴵᶜᴱ⁣᭄şᴵᴿᴵᴺ ☆࿐

Affetmek neydi?
Unutmak değildi önce
Hatırladığın hâlde öfke duymamaktı.
Kendini de, karşındakini de huzura salmaktı
Yarayı sarmak değil,
Yaranla barışmaktı bazen...
Affetmek,
Zayıflık değil
En güçlü savaşçıların seçtiği yoldu.
“Ben de kırıldım” demeden,
“Artık kırmak istemiyorum diyebilmekti.
Bir özür gelmeden de yapılırdı bazen..
Çünkü affetmek, karşındakini değil,
Önce kendini özgür bırakmaktı.
Ve en çok da
Kalbinde kin yerine
Sessizce sükûneti taşımaktı