Artık söz etmeyeceğim inan
Sen istediğin kadar kandır benliğini
Şımarık rüzgarlarda bilinmezliğe eserken
Ama yine birileri beni ateşe veriyor sanki
Yüreğimin sızılarında seni her düşündüğümde.
Şimdi selamsız karşılaşmalarımızın acı üzüntüsünde,
Kaderin cilvesinde rol alan tesadüfü düşünüyorum
Bırakmalıyım bu gururu deyip
Çekip götürmek istiyorum seni
küçük bir şehrin mavi,sessiz
Tepelerinin eteklerinden yükselen rüzgarın sesinde.
Ve
Buna benden daha çok inanıyorsun
Başka birini sevemeyeceğini
O zaman anlayabiliriz
Hayatın,sevdalılara böyle tesadüflerle
Kıyakgeçtiğini.
Ayrılık
Ayrılık gerçekleşmemiş bir korkuydu
Ya da paranoyaktı ilk başlarda ikimize
Şimdi anladık korkuların sonunda mutlu etmediği
Eceli gelmiş sevgililere ve bize...
Kayıt Tarihi : 9.12.2007 13:54:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!