Ateş geçse kor olur. Kor sönse kül olur. Kül dağılsa toz olur. Onu da çeker nefesimiz soluk olur. Solunan kana karışır, damar damar dolaşır. Beyne ulaşır anılarla hesaplaşır. Önce çarpıp acı verir; acıları toplayıp hüzün olur. Sonra bölüp hüznü umut olur; eksikleri çıkarıp düş olur. Anımsamak istemeyiz sadece. Hep vardır oysaki bilinç altı kuytu bir yerde.
Yücel TerkanlıoğluKayıt Tarihi : 3.11.2010 21:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)