Aşk Ateşi Şiiri - İsmail Arlı

Kaç mevsim geçti seninle,
Bir kışımız vardı birlikte.
Kar taneleri birbirini kovalarken,
Üşüyen ellerimiz birbirini arardı
Bir dokunuşunla;
Tüm buzları çözer,karları eritirdik.

Ve işte yağmur yağıyor şimdi bu yerlere,
Her tarafı azgın sular alırdı.
Ama biz aşkın seline kapılmışız
Aldırış etmezdik yağan yağmuru
Yağmur suları bedenimizi çivilerken
Titreyen bedenimizi;
Bir busen ile ateşe çevirirdik.

Esen rüzgarlar etrafı silip süpürürken,
Biz esen rüzgarı aldırmıyorduk.
Tüm gazeller yüzümüzü okşarken,
Kenetlenmiş ellerimizi bırakmazdık.
Gözlerimizi kapatıp;
Aşkın doruğuna çıkardık.

Ve tüm kızgınlığı ile güneşe verirdik kendimizi,
Sırılsıklam olmuş bedenimiz,
Kurumuş dudaklarımız
Birbirine bağlanırdı,
Ve aşk ateşinde eriyip giderdik.
Mevsimler birbirini kovalarken,
Biz yine aynı yerdeyiz.
Kaybolmayan bir ikili.