Aşk aşk aşk Şiiri - Hüseyin Mavice

'her kim ola ki tadar ölümü
ölmeden evvel
ölen ölmüştür
yaşayan bir hiçtir
öl(e) meyen kimdir
yaşamamış bir hiç'

-tuzun deniz suyunda erimesi misali eridim gittim,bir oldu bedenim denizle ve sonraları farkettim,farkına varmadıgım bir ben oldugunu,ben yoktu,yokoldu ben,aşk kaldı cancagızım,aşk kaldı-

'meyletme kendi (h) içine
o bilen BENdendir bil
öyle bir boşluk ki söyledigimiz
sen bir hiç bile degil'

-yol sandım başları,az gittim uz gittim,dere tepe düz gittim,çok yol katettim sandım da bir arpa boyu yol gittim,yol gitti,bitmediyse de yitti,ben kalmadı bende,aşk kaldı cancagızım,aşk kaldı-

'kendini bileni kesmez kılıç
ateş yakmaz tenini
od ateşiyle yanan gönle
her merhem nafile
her derman dert ile
hüzün verir göze
kendini bileni kesmez kılıç
gönlü yarılmıştır zati
yokolup birlenmek üzre
kendi (h) içine'

-ölümsüzlük şarabını içenlerdenim sandım,anladım nerde yanıldım,sanma hissi veren BEN vardı,o günden beridir yanarım,ten gitti cancagızım,aşk kaldı,aşk kaldı-

---aşk kendini bir yokediştir ve özde herşey birdir.ölmeden evvel ölümü mümkün kılan aşkın bizzat kendisidir,neye duyuldugu ehemmiyetini kaybetmiştir--