Aşk Arenasında İhanet Şiiri - İsa Yılmaz

felaketim oluyor gülüşün
sen bir kraliçesin şeref locasında
ben aslan avcısı bir köle roma arenasında
kapılar açılır her defasında
zincirli ayaklarım iteklenir aslanlar arasına
kaçacak hiçbir yerin olmadığı kumlar üstünde
boğuşurum delicesine
sen gülersin, kahkaha atarsın
kadehler kaldırırsın göklere
ben bedenime saplanan dişlerle
ruhuma geçirilen gülüşünle düşerim toprağa
güneş parlar gözlerimde
kör olurum acılar içinde
bir türlü anlayamam
neden başkasını mutlu eder düşüşler
acılar üstüne neden kurulur tahtlar
hadi anlamasın halimden zalim krallar
köle kanından kadehler kaldırsın kör kalabalıklar
leşimin üzerine üşüşsün akbabalar
hadi paramparça etsin bedenimi aslanlar
hadi ya sen… ya sen
hiç tatmamış mıydın aşkımın zehrini
dokunmamış mıydın hiç masum yüreğime
görmemiş miydin içimde ki varlığını
sarhoş olmamış mıydın gözlerimde
hadi ya sen… ya sen
beni hiç sevmemiş miydin
ama sen böyle değildin
bir zamanlar sevdiğini söylerdin
aşk büyüsünden efsunlar okurdun
yüreğinin incilerini saçardın her yana
kelimelerden taçlar takardın anlıma
rüyalardan elbiseler biçerdin ruhuma
gözlerimi kapar, dinlerdim sadece
masal alemlerinde kaybolurdum öylece
ellerinden tutup denizlere koşardım sessizce
sır olurdu aşkımız, bilinmezdi kimselerce
şimdi ne oldu bize sevgilim
paramparça yüreğim
yine de felaketim oluyor yokluğun…