Aşk Arası Satırlar 1 Şiiri - Burçin Yılmaz

Yokluğunun darbe yaptığı bu kör saatlerde...
Yitiriyorum yine bu şizofreni aklımı..

Yüreğime vurduğun kelepçelerin, pası işliyor içime... Ve sığmıyor içim içime...
Özlemek mi şimdi seni, durduğum yerde duramıyorum...

Lakin köşeme sindiğim koltuğumdan,
Kalkacak gücü kalmadı dermanımın.
Kalksam da yine varmayacak bu ellerim,
Orta yere saçılan can kırıklarımı toplamaya.

Kül tablam ağzına kadar sensizlikle doldu yine.
Ben gırtlağıma kadar küfürbazım yokluğuna...

Şimdi en edepsiz halimle, sövüp sayamıyorum.
Ve ciğerlerim patlayana kadar doluyorum suskunluğa...

Doluyorum da, taşamıyorum...
Avuç avuç biriktirdiğim sevdamı canımdan dökmek için,
Bir kadehten boşalabilir miyim?
Taşabilir miyim sana yüreğimden?
Dökülebilir miyim parmak uçlarına?

Dokunmam, dokunamam,
Kalsın takatsizliğim yerli yerinde...
Şimdi konuşsam...
Yeniden seninle dolamamaktan korkarım...

Hasretin erketeye yattığı bu saatlerde...
Bir dikiş daha atıyorum, bu arsız sessizliğime.
Ruhumun tozlu çekmecelerine sıkıştırıyorum, çıkmayan bu avazımı.
Ve omzunu süsleyecek bu dilsiz gözyaşlarımı,
Kurutmuyorum bu defa...

Tanrı'nın huzurunda yeminler ediyorum.
Ve bir not daha düşüyorum.
Kaderimin seni yazmayı unuttuğu bu yazıma...

'' Melekler bu aşka şahit edilene dek,
Sessizce ve rahatsız edilmeden sevilecek...''