Aşk ağlamasın Şiiri - Tansul Baykal

Bir resme bakarak uyumak gibiydi,
aynı masada kelimelerle sevişmekti bazen
Adı anılmazdı,
en kuytu yerlerde saklanıp,rutubet kokardı bazen
çıkarsız, yalansızdı her şey
bilinmeyen bir yerde kaybolup,utanıp korkardı
Bazen bir demet oluverirdi
sadece koklar, bir gül bile koparıp alamazdı içinden
Yatağın hep aynı tarafında uyuyup,
kilometrelerce uzaklarda uyanırdı bazen de
utangaç bir dokunuş,bir bakıştı her şey
son kez sarılıyormuş gibi sevmişti her seferinde
bedelini ödemişti her sevmenin
Tutku ve sözlerin yetmediği yerde
teni acır,yüreği kanardı bazen de
bekleyen kadar utanır mıydı acaba?

yılların hasretini tüttürürdü o gecede
ve dansöz oynatıldı başka bir yerde
kirli bir çarşafta kalmış bir resim gibi
yanı başında olanlar,her şey eğlenmek adınaydı
sözler yetersiz kalmıştı
sadece hesabını ödedi,her ihanetin
ardından bir sancı girdi geceye
lanetler okuyup,utandı her sevginin ardından
sırılsıklam ağlamak oldu her yer
sevmek ağır geldi her seferinde
pişmanlık değildi hissettikleri,
bekli de son kez susmuştu her şeye
gözlerini kapayıp bir dilek diledi
kaybetmenin ne demek olduğunu bilen bir sevgi istedi
gözleri ağlamaklı,veda etti sevmeye…