Aşk Affeder mi? Şiiri - Murat Bolat

Bir kara yolculuğu bu acılar /sensizliğe gidilen

her tutunuş
yüreğimdeki tutku kadar! sağlam değilmiş sevgili
her doğrunun altında yatan ızdırap
ayaklanıyormuş sessiz!

mutlak değer içinde cümleler var /dışarı çıkaramadığım
beni sensiz bırakan düşünceye /düşman olduğum

yeşil gözlerimden döktüğümdür oysa bekleyiş
ki bir türlü yolun düşmez oldu yüreğime!
hatta bir saklambaç hüsranında kimsesizliğim

duyduğumda sesini
yapışmış bedenimden fışkırır ölümlü ruhum
soğuktan kesilen kulağımın
yanakları işgal eden kızartısı heyecandan
öyle çok sevmiştim ki sözlerinde dans etmeyi
yüreğine taht olmayı
şimdi bu ıssız karayolculuğunda
hangi günahın ekinini biçiyorum!

nerde sesin
hani nerde benliğin
hangi lanet boşlukta ilerliyorsun /beni acılandırarak

elindeki hançere bulaşan
kan olurum sensizken
bitiremediğim günlerim olur
gözlerinde büyüyen kasvetim
ellerimde garip bir sukûn
beynimde neye acılanacağımın telaşı
bir yaşamın son durağı bu hicran!

bir kara yolculuğu bu acılar sensizliğe gidilen
bir görünüp bir kaybolan ufuk gibisin sevgili
ben affederim bu acıların ızdırabını

ya aşk?

aşk affeder mi?