İnsan,
Neler çeker, aşk uğruna, harap olur,
Çöllere düşer, bitap düşer, deli divane olur.
Kalbin yükü ağır olur, aşk başa gelince.
Duyar, inanmazdım, bu aşka düşmeden önce.
Üstümde bir yorgunluk var, korkuyu geçerken,
Düşer alından ecel teri, karanlık çökerken,
Akar kirpiklere gözyaşı,
Sarar kalbi rüzgarın taşıdığı kokunu kaçırma telaşı.
Gün sonunda köyün tek minibüsünü kaçırma telaşı,
Bir de bir de en güzel yaşı.
Yine karanlık kapısını çalıyor aşkın ve ben yine uykusuzum.
Gönlümün harabeleri tutuşmuş çöl misali susuzum.
Sokaklarda rastgele gezen bir serseri gibi usulsüzüm.
Yine huzursuzum...
Kayıt Tarihi : 9.10.2025 14:41:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!