Aşk Acıkınca Kusarmış Şiiri - Berat Uyanık

Alev alev yanıyor bedenimin her zerresi
Soluduğum hava yumruk yumruk oturuyor diyaframıma
Gözyaşlarım çiselemiyor artık, sağanak
Gözlerimi kapatıyorum kapaktaki perdede sen
Açıyorum, ekranda yine sen
Uyuyorum senli kabuslar
Uyanıyorum sensizlikler
Her gün aynı labirentte koşturup duruyorum
Tüm duvarlar bensiz resimlerinle kaplı
Terk-i diyar etmişsin asırlar önce
Sırtım kadar uzaksın işte
Keşke sindirmekte olduğum o güzel akşam yemeğinden farksız
olsan
Dışkım gibi çıkarıp atabilsem güzelliğine kanmayıp
Atsam bile tükenmezsin içimde biliyorum
Çünkü ne kadar sıçarsam sıçayım
İçimde bir nebze bok kalacak farkındayım
Problem değil ama, alışırım
Çünkü sevgilim
Bok olarak müebbet yemek
Yemekten çok sana yakışır