Aşk'a ölsek / Filiz Bedük'e...

.

Filiz Bedük’e

duygu salları açılıyor gerçeğe doğru,
hani herkesin olmuştur çocuk elleri
sözden önce imleri,

bilmekle başlar acı
doğurur kendine hayatı anne
bağışlar çocuğa
ben baş edemedim
sen dur yoluna
ortak ettim der
çocuk çocuk acılarıma

kutsalın yazmadığını sorar
mavi elleriyle çocuklar
iç’in kütüphanesidir ayrılıklar
susmalar bu yüzden
kendinden bilmez gidenler

yazıyı buldular
bu tarihi yazmak için
şimdi kaygılıyız
biz acıyı bulan şairler
biz ağzı yanık
kalemi kırık çocukları
yazıya doğurmuşlar

çekmedik
çekmeyeceğiz ipleri
sallansa bile ucunda değersizi
ipteki çocuklar öpemez sevgiliyi…

.
aşk var iyi ki
aşk’a ölsek
geçsek yazımızdan
kül üflensek…

öz yılı /