Ben kıvılcımım, aşktır beni yangına çeviren rüzgar.
Ben sevgilinin bir bakışıyla,
Gözünün bir damla yaşıyla sönerim ancak...
Gecenin en zifiri karanlığına kalbimi kördüğümle bağlamışım.
Ben sevgilimin tatlı bir kelamıyla çözülürüm ancak.
Denizken kurumuş, koşarken vurulmuş, zemheride kavrulmuşum.
İç yanarken mevsimlere hasret bedenim, çöllerde bile donmuşum...
İçerden çıkacak birazdan adam
Yılların tortusu çökmüş yüzüne
Alnını güneşe serecek adam
Uykusuz ranzalar suskun voltalar
Geride kalacak ve ah hüzünle
Bir gül gibi savrulup gülecek adam
Devamını Oku
Yılların tortusu çökmüş yüzüne
Alnını güneşe serecek adam
Uykusuz ranzalar suskun voltalar
Geride kalacak ve ah hüzünle
Bir gül gibi savrulup gülecek adam
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta