Aşk'a Dair Şiiri - Şerif Temelli

Gitmiştin artık Usta'm...

Ne olduğunun farkına bile varmadan gitmiştin artık...

Kendimi mi suçlamalıydım, seni mi bilmiyordum.. Ama bildiğim tek şey vardı; Gitmiştin artık..

- Ansızın geldi..

- Kapıyı çaldı ve girdi içeri..

- Seni alıp sessizce gitti...

Sus pus olmuştu Ankara...

Kasım'ın başlarındaydık o zamanlar.

Aşk kokusu vardı havada, Ankara'nın ayazına eşlik eden...

Hep sorardım sana;

+ "Neden Ben Usta'm? " diye.

Ve sen hep aynı cevabı verirdin;

- Masum bir tebessümle "Bilmem" derdin..

En büyük Mutluluğumdu; Elmacıklarına, kirpiklerin değerdi ve ben kendimden geçerdim..

Mutluluğun sözlük anlamıydın sen..

Ve ben hiç ihanet etmedim gözlerine...

Hatırlar mısın bilmem o hep gittiğimiz bir yer vardı.

Yaprakları son bahara hazırlanan bir ağacın gölgesinde otururduk.

Son kez gitmiştim oraya, sana dair izler vardı orada.

Seni son kez görebilme ihtimali.

Son bir Umut, Son bir Şans, Son bir Nefes.

Ve sonrası uzun ve uzak bir ayrılık.

Geri dönüşü olmayan bir yol.

Kalabalığın olmadığı sessiz ve karanlık bir şehirdi sonrası...

Soğuk ve kaçak çay tadında bir Mezopotamya gecesiydi o gün.

Demli bir çay demlemiş-tim gidişine.

Yudumlarken çayımı, Nefesini nefesimde hissettim sanki o çok eski o hiç yabancı olmayan o iliklerime kadar işleyen nefes.

Çok özlemiştim sanki, O an çok hasret çekmiş gibiydim...

Ve çok sonra anladım.

Aşkın yasaklı olduğu bu bölgede "Al Bu Son Olsun" demekmiş.

O gün bugündür içimde Aşk'a dair hiçbir iz kalmamıştı...

(Mezopotamya-03.50)