Aşk'a dair... Şiiri - Mehmet Ziya

Aşk, Bir andır, bir ömür yeter!

Aşk, bülbülün güle olan aşkı gibi bitmeyen bir aşk, damarlarımızda ki kanın ısındığını hissettiğimiz, hissettirdiğimiz zamandır aşk… Dilde olanın kalbe, kalpte olanın dile yansıdığı anlardadır aşk… Yalnızlığın, biçareliğin, umutsuzluğun, mutluluğun ve mutsuzluğun çok sık dile geldiği, ama yinede daha fazlasının olduğunun bilinememesidir. Bittiğinin, biteceğinin düşünülememesidir, bir korkudadır aşk…

Aşk, kelimelerin yetmediğini sandığınız, konuşmak isteyip konuşamadığınız hatta dilinizin tutulduğu andır… Hülyalara daldığınızda kalp tellerinizin birbirine vurup “ aheste aheste çaldığı bir melodi gibidir.” Arzuların masumiyete dönüştüğü, gözlerin, ellerin ve kalplerin birleştiği andadır aşk… Üzmenin verdiği üzüntüdedir.

Aşk, kimi zaman karşılıksız bir sevgidedir… Bazen bir iki kelimenin içinde, bazen paylaşılan bir tas çorbada, bazen gecenin bir yarısında bölünüveren uykularınızdadır… Mahzum bir çocuğun gözlerinde, gülüşünde veya size seslenmesindedir…

Aşk, yalanların zincire vurulduğu anlardadır… Amansız, apansız gelir size aşk… Bir bakıştadır, bir bakışın ardından kendinizi unuttuğunuz andadır… O bakışı bir daha göremediğinizi, göremeyeceğinizi anladığınızda; yitirdiğiniz şeydir aşk… Özlemektir…

Aşk, bütün gururunuzu çiğneyip kaybettiğinizi, özlediğinizi aramak için “orda olmadığını bile bile” dönüp gittiğiniz yerdedir… Bir ağaç altında, bir sokak lambasında, beklediğiniz bir minibüs durağındadır… Beklemektir. Ümidini yitirmemektir.

Aşk, Seçme, itiraz etme, bırakıp gitme gibi şansınızın olmadığı andadır… Size “ ben-de “ bu iki heceyi kullanmaktan alıkoyamaz. Her şeyi sizin adınıza O söyler. O sizin için daha iyisini bilir. Sizi asla kızdıramaz, biçare kabullenişinizdedir… O gönlünüzün eşidir. O’nla veya Onsuz bir yazar, bir şair, bir ressam veya kendi kendine konuşan bir deli oluverişinizdedir… Farkında olmadan mırıldandığınız şarkıdır…

Aşk kesinlikle basit, ucuz veya aldatışmış değildir. Kendiliğinden “ bir gül yaprağı gibi “ “ sanki ezberlenmiş bir şiir gibi “ dudaklarınızdan dökülüveren kelimelerdedir aşk… Ezberde değil, ezberlerin bozulduğu yerdedir. Ezberlenmiş bir şiirde değil ama sevgiliye şiir gibi konuştuğunuz anlardadır…

Aşk kaba değildir. Aksine çok narindir. Naziktir. Hassastır… Küçücük detayların verdiği ufak ufak tebessümlerdedir…

Aşk, en duygusal olduğunuz anda gözlerinizde ki yaştadır… Gözlerinizde ki yaşların verdiği mutlulukta, içinizde ansızın doğan hüzündedir.

Aşk, bazen “ Sonbahar’da bir yaprağın düşüşünde çıkardığı seste ” bazen “ bir kısık sesli şarkının özünde” “ bir şiirin bir mısrasında” bazen sessizliğin tam ortasındadır…

Aşk, Yaşamış olmak için değil, istemediğiniz halde yaşadığınız andadır… Bir kopya değildir. Sizin için yazılmıştır, kurulmuştur. Sizin gönlünüzde yaşar, eşi ve benzeri yoktur. Yalnız siz anlarsınız onun dilinden, sesinden ve sevdiğinden...

Aşk, çok saygılıdır. Saygıdan, sevgiden, sevgiliden ödün vermediğiniz andadır. O’nu hep korursunuz, kollarsınız, üzerine tir tir titrersiniz… Kendinizi O’na adadığınız andadır. Yalnız kalırsınız ama O’nsuz kalamazsınız… Kimsenin bulamayacağı kadar gizli bir yerdedir ki hep daha uzaklarda bulacağınızı düşünerek dalar gidersiniz bazen dağlara, bazen yıldızlara, bazen seraplara… Dalıp gidişinizdedir. O ise saklanır durur. Arada bir aşka inanan birinin kapısını çalar…

Aşk tarifi olmayan yegâne şeydir. Yaşanır. Muhabbettir bağıdır. Herkes de aşkı bulamaz… Çünkü herkes aşkını anca kendi büyüklüğünde, yüreğinin büyüklüğü kadar, kendi özlediği kadar,, hislerinin derinliği ve inandığı kadar yaşar…

Aşk, gün olduğunda kalbine gömebilmek, sessiz çığlıklar içinde kaybolup gidebilmektir.

Aşk bir bakıştır.

“ Bir bakış bir bakışa neler anlatır… Bir bakış bir aşığı senelerce ağlatır…”

Ve… O sizi bulduğunda bunu ilk siz hissedeceksiniz!

M.Ziya